Kunta Kinteh Island (gisteren)

Wauw wat een trip gisteren naar Kunta Kinteh Island. Het was vermoeiend, indrukwekkend en niet te omschrijven. Bovenal hadden we het voor geen goud willen missen. Gelukkig kwam 's ochtends het telefoontje dat de wegen goed genoeg waren. Dor kwam ons om 8 uur ophalen en bracht ons naar de Ferry in Banjul. Voordat we de brug naar Banjul opreden, werden we een zijstraat ingestuurd waardoor we helemaal om moesten rijden en vastzaten tussen twee checkpoints.. Dat was dat. Aangekomen bij de haven zien we de Ferry klaar staan volgeladen met mensen. Yes denken we, we kunnen nog mee en trekken een sprintje. Shit, recht voor onze neus vertrekt de Ferry. Nouja volgens Ma varen er twee en we zien inderdaad dat de volgende al aan komt varen. Hij legt aan en wat duurt het lang voor we erop kunnen, 1 uur wordt 2 uur wachten.. De Ferry blijkt kapot te zijn, dus zit er niets anders op dan wachten tot de andere weer terugkomt. Na meer dan 3 uur wachten, komt hij dan eindelijk aangevaren... We zijn pas op het begin van onze trip. Tijdens het lange wachten, zijn we allemaal op handkarren (soort kruiwagens) gaan hangen. Wilma staat op om naar de Ferry te gaan, de kar verliest zijn balans en Cees belandt aan de andere kant op de grond. Ja hoor, de familie is weer op pad! Omstanders komen aangerend en kloppen al het zand van Cees zijn kleren. Hij grijpt naar zijn schouder en even schiet er door ons hoofd dat hij zijn schouder had gebroken.. Pff, gelukkig ging het snel weer beter met hem.

Wilma durft al niet meer te vragen of er nog ergens koffie te krijgen is. We kruipen voor met Ma en rennen met een rotvaart die Ferry op (Cees struikelt over de drempel...), zodat we een uur kunnen zitten ipv bovenop elkaar staan. De Ferry's zijn oude ferry's uit NL, die in NL allang niet meer hadden mogen varen. Hier gaat het prima. De Ferry vult zich met hordes mensen (vrouwen met baby's in draagdoekenen koffers op hun hoofd),geiten, kippen, auto's, karren, fruit etc. We varen een uur en komen aan op de noordkant van de rivier, Barra. Tussen hoge muren met prikkeldraad worden we begeleid, volgens Robin net een gevangenis. We moeten zo nodig plassen, maar de "toilet", zo kun je het niet eens noemen, is te goor om te omschrijven. Met een sjaalom neus en mond gaan we bijna over onze nek. Je hebt vies en vies. Gelukkig wacht de chauffeur ons al op in een oude open NLse militaire jeep waar achterin rondom bankjes zitten. We zitten een paar minuten en er komen gelijk allemaal agressieve jongens op de auto af die geld van ons willen. We wijzen ze af, waarna ze Wilma met een (lege) fles slaan. We rijden snel weg.. Wat een plaats, de rest oogt niet veel beter. De tocht in de wagen is wel echt heel gaaf. We hobbelen 1,5 uur over zandwegen met grote gaten en plassen in de middle of nowhere met af en toe een dorpje waar kinderen in hordes achter de auto aanrennen en roepen "Candy Candy" en "Tuba Tuba". Veel blanke toeristen (noemen ze hier Tuba) gooien snoep uit de auto voor deze kinderen. Zeer bevordelijk voor hun al slechte gebitten, uhum. Opeens gaat de chauffeur bovenop de rem, we zien een prachtige kameleon wauw! Verder zien we mooie vogels en wilde stieren.

Na 1,5 uur komen we eindelijk aan bij het bekende Island. Het is inmiddels al 3 uur. We stappen in een houten bootje dat lek is en gaan de rivier op naar het eiland. Een man schept constant water uit de boot, de belangrijkste baan op de boot op dat moment. Het eiland is kleiner dan we dachten. Dat was ook niet zo'n gekke gedachte van ons, want het bleek dat het grootste deel van het eiland al is opgenomen door de zee. Dit maakte het niet minder indrukwekkend om op deze plek te staan. Er zijn nog wat ruïnes over. Een prettige gids neemt ons mee in het afgrijselijke verleden. Het raakt ons om op deze plek te staan. Het bekende standbeeld met gebroken ijzeren kettingen en "never again" beschrijft ook precies onze gedachten. Met nog een kleine inkijk in het museum, waar wel wat meer aandacht aan besteed zou mogen worden, en wat eten op de hand moeten we weer terug in de jeep. Volgens Ma gaat de laatste Ferry terug tussen 19.00 en 20.00u. We moeten er niet aan denken deze te missen...

We maken dezelfde trip terug en deze keer hebben we geluk bij de Ferry, hij komt net aangevaren. Uiteindelijk arriveren we om 9 uur Savonds weer bij het hotel. Allemaal helemaal doodop van deze dag. Wat was het indrukwekkend, wat was het vermoeiend. We zijn te moe om nog aan een blog te denken. We vallen allemaal in een diepe slaap.